επινυκτίς

ἐπινυκτίς, ἡ (Α) [νυξ, νυκτός]

1. νυχτερινή φρούρηση

2. φλύκταινα που γίνεται τη νύχτα

3. βιβλίο όπου γράφονται όσα συμβαίνουν τη νύχτα, αντίθ. τού ἐφημερίς («ταῑς καλουμέναις ἐφημερίσι τὰς ὑφ’ ἡμῶν ὀνομαζομένας ἐπινυκτίδας συνάπτοντας», Συνέσ.).